Zamek Karneid powstał prawdopodobnie w pierwszej połowie XIII wieku jako siedziba ministerialna, wybierając strategicznie dogodne miejsce, które zapewniało szeroki widok na dolinę Bolzano oraz kontrolę nad zwężeniami dolin Isarco i Eggen pod zamkiem.
Usytuowany na skalistym cyplu nad doliną Isarco, na wschodnim krańcu Bolzano, zamek rozciąga się na zboczu, gdzie zachodnie i południowe stoki opadają stromo w dół. Z północy spadek jest umiarkowany, a od wschodu, od strony dojazdowej, zamek od przedsionka oddziela rów szyjny. Rozmiar i kształt zamku doskonale wpisują się w dostępną przestrzeń budowlaną.
Zamek Karneid, będący własnością prywatną, jest używany przez właścicieli także w okresie letnim, ale dostępny jest dla zwiedzających w określonych terminach w ramach wycieczek z przewodnikiem.
Dzięki staraniom właścicieli i lokalnej społeczności zamek zachował się w pięknym stanie. Początkowo zamek składał się z pałacu, donżonu i muru kurtynowego, który był ciągle rozbudowywany i przebudowywany aż do XVI wieku. Od tej pory zachował swoje późnośredniowieczne, obronne cechy, pozostając niemal niezmienionym.
Zwarty rdzeń zamku, skonstruowany na najwyższym punkcie skały zamkowej, jest chroniony od ataków przez wewnętrzną i zewnętrzną budę. Dodatkowe budynki mieszkalne i handlowe zostały dobudowane od zachodu i wschodu.
W XVI wieku dostęp do zamku prowadził przez most fosowy i wschodnią wieżę bramną. Po przekroczeniu północnej, zewnętrznej budy i trzech siedzeń wychodzących na nagą skałę, docierało się na niewielki wewnętrzny dziedziniec, wokół którego wznosiły się budynki, takie jak donżon, skrzydła pałacowe, loggie i drewniana empora.
Początkowo dostęp prowadził przez dziedziniec zewnętrzny po stronie wschodniej oraz przez północną budę wewnętrzną. Zamurowana brama we wschodnim murze kurtynowym jest świadectwem tych dawnych czasów. Najważniejszym budynkiem na dziedzińcu zewnętrznym jest kaplica zamkowa pod wezwaniem św. Anny, w której znajdują się pozostałości bogatej dekoracji freskowej z XIII wieku.