POTĘŻNY ZAMEK RODU ŚWINKÓW
Zamek Świny (niem. Schweinhausburg) to zabytek o długiej i interesującej historii, który pierwotnie funkcjonował jako gród, a później przekształcił się w zamek obronny i rezydencję mieszkalną. Znajduje się on w wiosce Świny koło Bolkowa na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Zamek został zbudowany na wzgórzu, które składa się z porfiru kwarcowego i tufu porfirowego, a jego budowlę wykonano z brunatno-czerwonego zlepieńca. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z kroniki Kosmasa w roku 1108, gdzie został nazwany "Zvini in Polonia". Następnie w dokumencie papieża Hadriana IV w 1109 roku został wspomniany jako gród kasztelański Zpini. Jest to jeden z najstarszych prywatnych zamków na terenie dzisiejszej Polski.
W XIII wieku zamek zmieniał właścicieli, aż w końcu znalazł się w rękach rycerskiego rodu Świnków (von Schweinichen), którzy przeprowadzili rozbudowę obronnych struktur, w tym wieży mieszkalno-obronnej z charakterystycznym gotyckim portalem wejściowym. W XV wieku Gunzel von Schweinichen dobudował dwuszczytowy budynek mieszkalny oraz nowe fortyfikacje obwodowe.
Najbardziej znacząca rozbudowa miała miejsce w latach 1614-1660 za panowania Johanna Sigismunda von Schweinichen. Podczas jego rządów zamek przekształcił się w rezydencję renesansową. Wokół zamku powstały także fortyfikacje przystosowane do broni palnej, a wjazd był chroniony mostem zwodzonym.
W okresie późniejszym zamek przechodził przez różne ręce, a w 1941 roku został sprzedany państwu. Zamek ulegał różnym zniszczeniom, m.in. podczas działań wojennych i pożarów. Prace renowacyjne i zabezpieczające trwały przez wiele lat.
Obecnie zamek jest znowu w prywatnych rękach i stanowi ważny element Szlaku Zamków Piastowskich. Zamek Świny jest również często łączony w legendach z zamkiem w Bolkowie, sugerując istnienie podziemnego przejścia między nimi.
Wyprawa Legnica
Legnica, po raz pierwszy wspomniana w kronikach z roku 1004, stanowiła miejsce zamieszkania już od VII wieku, choć wcześniejsze osady sięgają jeszcze dalej w przeszłość. Nazwa "Legnica" pojawiła się w 1149 roku pod rządami Wysokiego Króla Bolesława IV Kręconego. Przez lata Legnica pełniła rolę siedziby książąt Legnickich od 1248 roku aż do 1675 roku.
Miasto było znaczącym centrum dynastii Piastów, panującej nad nim przez około 700 lat, począwszy od Mieszka II, aż do 1675 roku, kiedy to zmarł ostatni książę Piastów, Jerzy Wilhelm. Legnica jest także ważnym miejscem pochówku polskich monarchów i ich małżonków.
Legnica zyskała rozgłos dzięki zaciętej bitwie, która miała miejsce w okolicach miasta na polu bitwy Legnickiej, 9 kwietnia 1241 roku, podczas pierwszej mongolskiej inwazji na Polskę. Bitwa ta zakończyła się klęską mongolskiej armii w starciu z chrześcijańską koalicją.
Jako ośrodek gospodarczy i kulturalno-akademicki Dolnego Śląska, Legnica cieszy się renomą ze względu na swoją zróżnicowaną architekturę, która obejmuje okresy od wczesnego średniowiecza po współczesność. Na szczególną uwagę zasługuje zachowane Stare Miasto z Zamkiem Piastowskim, który jest jednym z największych tego typu obiektów w Polsce.
Zamek w Legnicy to jeden z najstarszych obiektów obronnych w Polsce, obok Wleńskiego Gródka. Pełnoprawna rezydencja istniała tu prawdopodobnie już w trzeciej dekadzie XIII wieku, choć pierwotne fortyfikacje sięgają nawet VIII wieku, a w X wieku znajdował się tutaj gród z fosą, przypuszczalnie należący do plemienia Trzebowian. W kolejnych wiekach, w nieznanych nam okolicznościach, ten pierwotny gród został zniszczony, a na jego fundamentach powstał nowy kompleks, składający się z owalnego gródka i otoczonego wałem podgrodzia. Powstanie nowego założenia związane było z organizacją państwa feudalnego przez Piastów oraz wyznaczeniem Legnicy na siedzibę kasztelana - urzędnika sprawującego w imieniu suwerena władzę na obszarze mu podległym.
WIĘCEJ Z TEJ WYPRAWY
WIĘCEJ ZAMKÓW POLSKA
