Położony w malowniczym otoczeniu zamek Vianden to arcydzieło architektury europejskiej, zbudowane w okresie od XI do XIV wieku na fundamentach schroniska karolińskiego i rzymskiego fortu. Dominująca posiadłość Hohenstaufów z pałacem zamkowym stanowi jedno z najbardziej niezwykłych feudalnych dzieł oporu z epoki gotyku i romańskiego w całej Europie.
Elementy takie jak małe i duże Pallas oraz kaplica powstały pod koniec XII i pierwszej połowy XIII wieku, natomiast nieistniejący już budynek Jülich na zachód od dużego Pallas powstał na początku XIV wieku. W XVII wieku dodano tzw. budowlę Nassau, wzbogacając tym samym kompleks zamkowy.
Zamek pełnił funkcję rezydencji hrabiów Vianden do XV wieku. Hrabia Henryk I, żyjący w latach 1220-1250, cieszył się szczególną sławą, będąc żonatym z krewnym ówczesnej królowej francuskiej. W 1417 roku zamek i hrabstwo przeszły w ręce młodszej linii niemieckiego rodu Nassau. W 1530 roku dołączyło do nich francuskie Księstwo Orańskie.
Sprzedaż zamku i jego późniejsza rozbiórka za panowania króla Holandii Wilhelma I, jednocześnie księcia Orange-Nassau i hrabiego Vianden, przekształciła posiadłość w ruiny. Jednak w 1890 roku wielki książę Adolf ze starszej linii Nassau stał się nowym właścicielem zamku, aż do 1977 roku, kiedy to zamek przeszedł na własność państwa. Kolejne lata przyniosły gruntowną restaurację, przywracając mu dawny blask. Dziś zespół zamkowy, usytuowany na wzgórzu otoczonym zalesionymi pagórkami, znów emanuje swoim historycznym pięknem.