ŚREDNIOWIECZNA WAROWNIA WINTERBERG
Zamek Winterberg, położony na ważnym szlaku z Pragi do Pasawy, ma bogatą historię i przeszedł wiele zmian właścicieli i przebudów.
Zamek ten został zbudowany w około połowie XIII wieku i po raz pierwszy pojawił się w źródłach pisanych w 1264 roku, związany z Purkartem z rodu panów z Janovic. Prawdopodobnie był to pierwotnie zamek królewski, a Purkart mógł być królewskim burgrabią. W 1375 roku zamek przeszedł krótkotrwale w ręce praskiego mieszczanina Jana Rotleva, a w 1379 roku stał się własnością rodziny Kaplířów z Sulevic.
W czasie wojen husyckich w 1424 roku, osada Vimperk, której zamek Winterberg był częścią, została spalona przez husytów. Jednak po wojnach w pierwszej i drugiej połowie XV wieku osada została odbudowana jako miasto, otoczone murami obronnymi po roku 1479, które połączono z zamkiem. W tym okresie wzniesiono również nowe obwarowania zwane Haselburg.
W latach 70-tych XIV wieku Winterberg był krótkotrwale w posiadaniu najemnika Václava Vlčka z Čenova, bratanka Petra Kaplířa. W 1494 roku ostatni członek rodziny Kaplířów z Sulevic, Petr, przekazał posiadłość Zdeněkowi Malovcowi z Chýnova. Jednakże w 1547 roku utracił on swoje dobra z powodu udziału w buncie przeciwko królowi Ferdynandowi.
W latach 1530-1560, podczas panowania Malovców i Rožmberków, zamek Winterberg przeszedł gruntowną przebudowę w stylu renesansowym. Niestety, wojna trzydziestoletnia przyniosła zniszczenia, a w 1619 roku zamek został zdobyty i spalony przez wojska protestanckie Ernsta von Mansfelda.
Po odbudowie w latach 1622-1624, zamku nabył Jáchym Novohradski, który rozbudował go o nową późnorenesansową część. Później zamek przeszedł w ręce rodziny Schwarzenberków. W XVIII wieku przeprowadzili oni znaczącą przebudowę zamku, a po pożarze w 1857 roku, który spustoszył zamek, zostały umieszczone na nim biura i koszary.
W 1948 roku zamek Winterberg został znacjonalizowany.
Wyprawa Igława
Jihlava, założona w okolicach zasobnych złóż miedzi około roku 1240 jako wolne miasto górnicze, to najstarsze miasto górnicze w regionie (o około 50 lat starsze od sąsiedniego Górnego Złota). Chociaż pierwsza wzmianka o osadzie Jihlava pochodzi z roku 1233. W XIV wieku wydobycie miedzi zostało zahamowane, a zaczęło rozwijać się tkactwo. W XIX wieku miasto stało się istotnym ośrodkiem przemysłowym, głównie w branży włókienniczej, uzyskując połączenie kolejowe. Do 1945 roku Igława wraz z okolicą była "niemiecką wyspą językową". W latach 1909–1948 działała tutaj niewielka sieć tramwajowa. Od 2001 roku jest stolicą regionu.
Najważniejsze zabytki Igławy znajdują się w historycznym Starym Mieście z Placem Słowackiego o powierzchni 36 653 m², który pełni funkcję miejskiego rynku. Są to kościoły: św. Jakuba, św. Krzyża, Wniebowzięcia NMP i św. Ignacego, liczne kamienice mieszczańskie, ratusz oraz pozostałości miejskich fortyfikacji z Bramą Matki Boskiej. Jedną z atrakcji miasta jest także duży ogród zoologiczny.
Dla turystów dostępny jest labirynt podziemnych korytarzy o długości 25 km – drugi co do wielkości podziemny kompleks w kraju. Zakamarki podziemi powstały wskutek połączenia starożytnych krypt, wykutych w skale od zarania dziejów, często składających się z trzech pięter, służących jako składy dla różnorodnych materiałów, od piwa po rzemieślnicze wyroby. Spekulacje o ich powstaniu jako pozostałości po dawnych kopalniach srebra zostały obalone przez historyków. W XVIII wieku wiele z tych starych korytarzy zostało przekształconych w systemy kanalizacyjne, a niektóre zasypane podczas budowy sieci wodociągów i gazociągów. W okresie II wojny światowej niektóre z tych podziemi zostały przekształcone w schrony przeciwlotnicze. Pierwsza część podziemnej sieci została udostępniona zwiedzającym w 1957 roku. Cała sieć podziemna zajmuje obszar pięćdziesięciu tysięcy metrów kwadratowych i ma łączną długość około 25 kilometrów.
Podczas zwiedzania podziemi odwiedzający mogą odkrywać piwnice oraz docierać do najgłębszych punktów, nawet 13 metrów pod ziemią. Ponadto mogą zgłębiać historię górników w Igławie oraz poznawać różnorodne zagadnienia techniczne, takie jak budowa kolektorów czy metody rekultywacji.
Tajemniczość podziemi dodaje im niepowtarzalnego uroku. Jedną z zagadek jest korytarz, którego ściany, po ekspozycji na promieniowanie, nabierają lekko zielonkawego połysku. Inną tajemnicą jest niewielka nisza, przypominająca gotycką bramę, przechodząca przez uskok geologiczny. Według niektórych osób o nadprzyrodzonych zdolnościach, wyczuwalna jest tu aura negatywnej energii.
Historycznie, Jihlava znajduje się na obszarze dwóch krain historycznych: Czech właściwych (część lewobrzeżna miasta) i Moraw (część prawobrzeżna, w tym Stare Miasto). W blokowiskach w północnej części miasta można znaleźć kamienie z czasów Marii Teresy wyznaczające granicę między Czechami a Morawami.
WIĘCEJ Z TEJ WYPRAWY
WIĘCEJ ZAMKÓW CZECHY
