PONAD 900 LAT HISTORII KSIĄŻĄT LIECHTENSTEINU
Zamek Liechtenstein w Maria Enzersdorf to ikoniczny obiekt w południowej części Lasu Wiedeńskiego. W swojej długiej historii przyciągał tysiące turystów, stał się źródłem inspiracji dla artystów i jest symbolem rodziny książąt Liechtensteinu.
Historia zamku sięga XIV wieku, kiedy to został zbudowany jako fortyfikacja z kaplicą przez Hugona von Petronell-Lichtenstein. Choć niektóre części zamku zostały przebudowane, zachowała się romańska kaplica oraz fragmenty ścian dolnych kondygnacji. W ciągu kolejnych wieków, od XIII do XV wieku, zamek był wielokrotnie rozbudowywany.
W okresie późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności, zamek przechodził wiele zmian własnościowych. Doświadczył zniszczeń podczas oblężenia tureckiego w 1529 roku i ponownie w wyniku najazdu Stefana Bocskiego. Ostatecznie uległ zniszczeniu podczas drugiego oblężenia tureckiego.
Nowa era zamku Liechtenstein rozpoczęła się w 1779 roku, kiedy udostępniono go dla pieszych. W 1836 roku zamek przeszedł w ręce księcia Jana II Liechtenstein, który przeprowadził romantyczną restaurację. Prace budowlane trwały do 1903 roku, przywracając zamkowi jego dawny blask.
W czasie II wojny światowej i okupacji sowieckiej zamek ponownie uległ zniszczeniom, a jego wnętrza i archiwum zostały splądrowane. W latach 1949-1953 przeprowadzono gruntowną restaurację, łączącą romantyzm i historyzm.
Obecnie zamek Liechtenstein jest ważnym miejscem kulturalnym, domem dla licznych eksponatów związanych z jego historią, takimi jak broń, meble i płaskorzeźby. Kaplica zamkowa oraz widok na okolicę Wiednia dodają mu wyjątkowego uroku.
Wyprawa Igława
Jihlava, założona w okolicach zasobnych złóż miedzi około roku 1240 jako wolne miasto górnicze, to najstarsze miasto górnicze w regionie (o około 50 lat starsze od sąsiedniego Górnego Złota). Chociaż pierwsza wzmianka o osadzie Jihlava pochodzi z roku 1233. W XIV wieku wydobycie miedzi zostało zahamowane, a zaczęło rozwijać się tkactwo. W XIX wieku miasto stało się istotnym ośrodkiem przemysłowym, głównie w branży włókienniczej, uzyskując połączenie kolejowe. Do 1945 roku Igława wraz z okolicą była "niemiecką wyspą językową". W latach 1909–1948 działała tutaj niewielka sieć tramwajowa. Od 2001 roku jest stolicą regionu.
Najważniejsze zabytki Igławy znajdują się w historycznym Starym Mieście z Placem Słowackiego o powierzchni 36 653 m², który pełni funkcję miejskiego rynku. Są to kościoły: św. Jakuba, św. Krzyża, Wniebowzięcia NMP i św. Ignacego, liczne kamienice mieszczańskie, ratusz oraz pozostałości miejskich fortyfikacji z Bramą Matki Boskiej. Jedną z atrakcji miasta jest także duży ogród zoologiczny.
Dla turystów dostępny jest labirynt podziemnych korytarzy o długości 25 km – drugi co do wielkości podziemny kompleks w kraju. Zakamarki podziemi powstały wskutek połączenia starożytnych krypt, wykutych w skale od zarania dziejów, często składających się z trzech pięter, służących jako składy dla różnorodnych materiałów, od piwa po rzemieślnicze wyroby. Spekulacje o ich powstaniu jako pozostałości po dawnych kopalniach srebra zostały obalone przez historyków. W XVIII wieku wiele z tych starych korytarzy zostało przekształconych w systemy kanalizacyjne, a niektóre zasypane podczas budowy sieci wodociągów i gazociągów. W okresie II wojny światowej niektóre z tych podziemi zostały przekształcone w schrony przeciwlotnicze. Pierwsza część podziemnej sieci została udostępniona zwiedzającym w 1957 roku. Cała sieć podziemna zajmuje obszar pięćdziesięciu tysięcy metrów kwadratowych i ma łączną długość około 25 kilometrów.
Podczas zwiedzania podziemi odwiedzający mogą odkrywać piwnice oraz docierać do najgłębszych punktów, nawet 13 metrów pod ziemią. Ponadto mogą zgłębiać historię górników w Igławie oraz poznawać różnorodne zagadnienia techniczne, takie jak budowa kolektorów czy metody rekultywacji.
Tajemniczość podziemi dodaje im niepowtarzalnego uroku. Jedną z zagadek jest korytarz, którego ściany, po ekspozycji na promieniowanie, nabierają lekko zielonkawego połysku. Inną tajemnicą jest niewielka nisza, przypominająca gotycką bramę, przechodząca przez uskok geologiczny. Według niektórych osób o nadprzyrodzonych zdolnościach, wyczuwalna jest tu aura negatywnej energii.
Historycznie, Jihlava znajduje się na obszarze dwóch krain historycznych: Czech właściwych (część lewobrzeżna miasta) i Moraw (część prawobrzeżna, w tym Stare Miasto). W blokowiskach w północnej części miasta można znaleźć kamienie z czasów Marii Teresy wyznaczające granicę między Czechami a Morawami.
WIĘCEJ Z TEJ WYPRAWY
WIĘCEJ ZAMKÓW AUSTRIA
